SZKOLA PRZERTWANIA

Spadochroniarstwo

Spadochroniarstwo – sport polegający na wykonywaniu skoków spadochronowych, w których ocenie podlega wykonywanie akrobacji w powietrzu w locie swobodnym

lub precyzja wykonywania skoku.

Sport spadochronowy jest sportem młodym. W miarę zdobywania przez skoczków coraz większych umiejętności i doświadczenia doskonalono zasady rywalizacji sportowej w spadochroniarstwie, zwiększano stopień trudności w uprawianych dotąd konkurencjach lub wprowadzano nowe konkurencje. Duży wpływ na zmiany regulaminów zawodów spadochronowych miało także doskonalenie konstrukcji spadochronu sportowego

Historia

• Pierwszy po wojnie skok ze spadochronem w Polsce wykonał 3 czerwca 1945 roku Tadeusz Litwiński.
• 1948 – Liga Lotnicza organizuje pierwszy po wojnie instruktorski kurs spadochronowy.
• 1951 – otwarcie Centrum Wyszkolenia Spadochronowego w Nowym Targu.
• 1952 – w Warszawie przeprowadzono I Krajowe Zawody Spadochronowe.
• 1954 – rozegrano po raz pierwszy Spadochronowe Mistrzostwa Polski. W tym samym roku na listę rekordów świata wpisał się pierwszy Polak Jerzy Kubaczewski.
• 1955 – Polacy po raz pierwszy startowali w międzynarodowych zawodach spadochronowych w Bułgarii.
• Nowy okres rozwoju sportu spadochronowego rozpoczął się w 1956 roku, w wyniku reaktywowania działalności Aeroklubu.
• Międzynarodowe sukcesy polskiego spadochroniarstwa rozpoczęły się w 1956 roku, gdy na zawodach w Moskwie zespół męski zajął 3 miejsce w skokach grupowych.
• 1958 – w Bratysławie Anna Franke wywalczyła tytuł wicemistrzyni świata, a polski zespół kobiecy zajął 2 miejsce w klasyfikacji ogólnej.
• 1968 – Edward Ligocki zdobył w Grazu (Austria) tytuł II wicemistrza świata.
• 1974 – w Szolnok (Węgry) Stanisław Sidor zdobył tytuł mistrza świata w skokach na celność lądowania a drużyna żeńska srebrny medal w skokach grupowych na celność lądowania.
• 1976 – w Rzymie drużyna męska zdobyła srebrny medal w skokach grupowych na celność lądowania.
• 1992 – w Trieben (Austria) drużyna męska zdobyła 2 miejsce w klasyfikacji drużynowej.
• 1996 – na Mistrzostwach Świata w m. Bekescaba (Węgry) Monika Filipowska (aktualne nazwisko Sadowy-Naumienia) zdobyła brązowy medal w celności lądowania seniorek , złoty w celności juniorek oraz srebrny w klasyfikacji ogólnej juniorek.
• 1997 – na I Światowych Igrzyskach Lotniczych w Efezie (Turcja) Monika Filipowska (Sadowy-Naumienia) zdobyła złoty medal w konkurencji celności lądowania juniorek, srebrny w klasyfikacji ogólnej juniorek a Tomasz Stryjak medal brązowy w konkurencji celności lądowania.
• 1997 – na I Światowych Igrzyskach Sportów Nieolimpijskich w Lahti (Finlandia) Monika Filipowska (Sadowy-Naumienia) zdobyła medal brązowy.
• 1999 – na Pucharze Mistrzów w Thalgau Austria Andrzej Lamch zdobył tytuł absolutnego Mistrza Mistrzów, był też III w celności lądowania, a Monika Filipowska (Sadowy-Naumienia) wywalczyła brąz i III miejsce w celności lądowania kobiet.
• 2000 – na XXV Spadochronowych Mistrzostwach Świata w Ise-Szimie (Japonia) Monika Filipowska (Sadowy-Naumienia)zdobyła tytuł mistrzyni świata w celności lądowania.
• 2002 – rozegrano pierwszy w Polsce o tej randze, a II Puchar Świata w skokach na celność lądowania. Zawody odbyły sie w Osieku nad Notecią. Udział w nim wzięło 142 zawodników z 17 państw. Polacy zdobyli II miejsce i srebrny medal w skokach grupowych na celność lądowania.
Do 2004 polscy zawodnicy spadochroniarze zdobyli w mistrzostwach Świata i Europy 20 medali, w tym 12 medali w mistrzostwach Świata (2 złote, 5 srebrnych, 5 brązowych) oraz 5 medali w mistrzostwach Europy (3 srebrne, 2 brązowe) i 8 w Pucharach Świata (1 złoty, 6 srebrnych, 1 brązowy).
W Igrzyskach Sportów Lotniczych polska ekipa zdobyła 3 medale: złoty, srebrny i brązowy

Konkurencje klasyczne:

Celność lądowania

Celność lądowania - najważniejszą i najstarszą konkurencją w spadochroniarstwie były skoki indywidualne na celność lądowania. Pierwsze międzynarodowe zawody spadochronowe w skokach na celność lądowania zorganizowano w 1919 roku w Stanach Zjednoczonych. W Europie pierwsze zawody spadochronowe na celność lądowania rozegrano w Rzymie w 1922 roku. Zwycięzca zawodów Maddaluno lądował w odległości 79 m od celu. W tej konkurencji ocenie podlegało lądowanie w odległości do 300 m. W miarę wzrostu poziomu sportu spadochronowego odległość tę stopniowo zmniejszano do 100 m, a później do 25 i 10 m. W chwili obecnej odległość ta wynosi 16 cm, a średnica centrum koła to tylko 3 cm. Zawodnicy wyskakują z wysokości 1100 m, wysokość może być obniżona maksymalnie do 700 m. Każdy zawodnik lub zespół sam sobie wybiera punkt wyskoku. W kolejkach pucharowych lepszy zawodnik w parze może sobie wybrać punkt wyskoku. Przy lądowaniu skoczków maksymalna dopuszczalna prędkość wiatru przy ziemi wynosi pomiędzy 6 m/s a 8 m/s. Wynik jest mierzony elektronicznie przez przyrząd do automatycznego pomiaru. W celu uniknięcia obrażeń zawodnicy muszą używać odpowiedniego obuwia. Również w celu uzyskania dokładnego wyniku obuwie to musi być specjalnie zaostrzone od strony pięty. Lepszy wynik to mniejsza odległość w centymetrach od środka przyrządu elektronicznego do pomiaru.

• indywidualna - zadaniem zawodnika jest wylądowanie najbliżej środka celu o średnicy 3 cm. Skoczkowie wykonują po 5 kolejek skoków kwalifikacyjnych a następnie kolejki pucharowe. Wygrywa zawodnik, którego zsumowany wynik po wszystkich kolejkach skoków jest najmniejszy.

• grupowa - ocena polega na zsumowaniu wyników 4 najlepszych zawodników spośród 5 skaczących razem w drużynie. Wygrywa drużyna, która po 5 kolejkach skoków ma najmniejszy zsumowany wspólny wynik.

Akrobacja indywidualna

Akrobacja indywidualna to sportowa konkurencja spadochronowa. Polega ona na umiejętności sterowania własnym ciałem w czasie samotnego spadania z zamkniętym spadochronem, w skokach z opóźnionym otwarciem.

W 1985 roku, we wprowadzonej początkowo do zawodów konkurencji skoków z opóźnionym otwarciem, ocenie podlegała dokładność opóźnienia i utrzymanie stabilnej pozycji spadania. Z czasem konkurencja ta przekształciła się w konkurencję akrobatyczną, gdzie zawodnik po wyskoczeniu z samolotu lecącego na wysokości 2000 m i po osiągnięciu jak największej prędkości spadania, a taką osiąga się po upływie około 12 sekund, musi wykonać na określonym kierunku wiązankę figur, składającą się z czterech spiral i dwóch salt, np.: spiralę w lewo, spiralę w prawo, salto w tył, spiralę w prawo, spiralę w lewo, salto w tył i otwierać spadochron przed upływem 30 sekund, od momentu oddzielenia się od samolotu. Sędziowie znajdujący się na ziemi i obserwujący skoczka przez telemetry, oceniają czas i poprawność wykonania wiązanek.

Obecnie pierwsze cztery skoki w akrobacji indywidualnej składają się z wiązanek pojedynczych manewrów wykonywanych w wolnym spadaniu, wylosowanych z obowiązujących zestawów.

Skok musi być wykonany z wysokości 2 200 m. Najście samolotu musi być wykonane dokładnie z wiatrem lub pod wiatr. Każdy zawodnik musi dokładnie widzieć cel, w którym są ustawione kamery. Oznakowanie musi mieć wymiary około 200 stóp kwadratowych. Zawodnik wyskakuje z samolotu na komendę z ziemi przekazaną do samolotu technicznymi środkami łączności. Ocenę skoku na akrobację stanowi czas wykonania wiązanki w sekundach, z dokładnością do 1/100 sek. plus czasy kar, za niedokładnie wykonane figury. Czas mierzy się do 16,0 sek., a rozpoczyna się go mierzyć w momencie gdy zawodnik rozpoczyna pierwszą figurę.

Skoki na celność lądowania i akrobacja stanowią konkurencje klasyczne, w których od 1951 roku rozgrywane są, co dwa lata, Spadochronowe Mistrzostwa Świata. Pełną akrobację, tzw. spirale z saltami, wprowadzono na VI Spadochronowych Mistrzostwach Świata, rozgrywanych w USA w 1962 roku. Na poprzednich mistrzostwach akrobacja polegała na wykonywaniu samych spiral. Wyniki w celności indywidualnej i w akrobacji dają wynik dwuboju spadochronowego.

Spadochron
Spadochron – statek powietrzny, którego zadaniem jest zwiększenie oporu aerodynamicznego, co powoduje spadek prędkości opadania w atmosferze. Jest to duży spłacheć cienkiej tkaniny z linkami, przy pomocy których można przytroczyć go do ciała ludzkiego lub innego obiektu.
Spadochrony ze względu na spełnianą funkcję dzielimy na: ratownicze, desantowe, sportowe i towarowe (istnieją ponadto spadochrony hamujące o nieco innym przeznaczeniu).
Ze względu na budowę dzieli się spadochrony na klasyczne i szybujące.

Kurs AFF
Szkolenie AFF jest obecnie najbardziej popularną, zdecydowanie najszybszą i najbezpieczniejszą metodą kompleksowego szkolenia spadochronowego adresowaną do tych, którzy pragną nie tylko wyskoczyć raz z samolotu, ale przede wszystkim chcą uzyskać licencję uprawniającą do samodzielnego wykonywania skoków spadochronowych w kraju i za granicą.

Celem szkolenia AFF (Accelerated Free Fall) jest wyszkolenie kursanta do poziomu pozwalającego na bezpieczne wykonywanie samodzielnych skoków z wysokości 4000m na spadochronie szybującym (uogólniając - prostokątnym). Nie wymagamy, aby kursant przed rozpoczęciem kursu posiadał jakiekolwiek skoki na swoim koncie.

AFF to kompleksowe szkolenie spadochronowe składające się z części teoretycznej i praktycznej, koncentrujące się wprawdzie na nauce swobodnego spadania, ale nie ignorujące pozostałych modułów szkolenia takich jak nauka manewrowania spadochronem, obowiązujących zasad bezpieczeństwa czy procedur awaryjnych.

Kurs AFF kończy się egzaminem praktycznym w powietrzu, po zaliczeniu którego kursant otrzymuje uprawnienia do wykonywania samodzielnych skoków, czyli bez obecności instruktora w powietrzu. Uprawnienie ukończenia szkolenia AFF w naszej szkole honorowane jest na lotniskach (strefach zrzutu) w całym kraju i za granicą.

Tandem

Skoki spadochronowe w systemie tandem

to skoki ze spadochronem przystosowanym dla dwóch osób. Jest to specjalna konstrukcja systemu spadochronowego przygotowana dla instruktora i pasażera, zapewniająca komfort i bezpieczeństwo podczas wykonywania skoku. Skoki takie to najlepszy sposób poznania radości swobodnego spadania oraz doskonały wstęp do dalszego szkolenia spadochronowego. Podczas takiego skoku pasażer doznaje dokładnie takich samych wrażeń jak doświadczeni skoczkowie wykonujący samodzielne skoki. To również doskonała metoda poznania tajników współczesnego spadochroniarstwa bez konieczności wielogodzinnego szkolenia czy badań lekarskich lub po prostu ciekawy sposób spędzenia wolnego czasu.

Przygotowanie do skoku.

Aby wykonać taki skok nie są potrzebne badania lekarskie ani specjalistyczny kurs, tak jak w przypadku szkolenia spadochronowego przygotowującego do samodzielnych skoków. Przeszkolenie odbywa sie bezpośrednio przed skokiem i trwa ok. 15-20min. Najpierw pasażer zostaje poinformowany o tym co będzie sie działo w powietrzu czyli jaki jest program skoku, potem zostaje dopasowana uprząż tak aby zapewnić wygodę i komfort w powietrzu, następnie kilka prostych ćwiczeń sylwetki, którą pasażer przyjmuje podczas swobodnego spadania i pasażer jest gotowy do wykonania skoku.

W powietrzu.

Po zajęciu miejsca w samolocie obok swojego instruktora czeka skoczków ok. 15min lotu na wysokość min 4000m, z której zostanie wykonany skok. Po osiągnięciu przez samolot pułapu, następuje oddzielenie sie od samolotu i ok. 60 sekund swobodnego spadania w czasie którego prędkość wynosi ok. 200km/h Podczas skoku za całą jego stronę techniczną i bezpieczeństwo odpowiedzialny jest instruktor, pasażer natomiast ma czerpać jak najwięcej radości poznając nowe wrażenia podczas swobodnego lotu. Po ok. 60 sekundach zabawy podczas swobodnego spadania na wysokości 1500-1700m instruktor otwiera spadochron. Po otwarciu spadochronu czeka nas jeszcze kilka minut lotu na otwartym spadochronie. Po otwarciu spadochronu pasażer ma możliwość sterowania spadochronem i poznania również zasad jego manewrowania w powietrzu. Na wysokości kilkuset metrów następuje przygotowanie do lądowania i lądowanie na lotnisku w pobliżu miejsca startu.

Kto może skakać w tandemie?

Skok tandemowy może wykonać prawie każdy! Przeszkodą przed wykonaniem skoku mogą być: zbyt duża waga (ponad 100kg), poważne choroby serca, układu krążenia i oddechowego, epilepsja a także zbyt niski wzrost (poniżej 140 cm) Pomijając wymienione przeciwwskazania nie ma żadnych innych przeszkód aby wykonać skok tandemowy. Nie ma również żadnych ograniczeń wiekowych.